Crevenish '77 - Ninja, Nina, lieve Nina

Gisterenavond om 7 uur landde ik op mijn eiland. Pat bracht me in hun boot, de kleine sloep ligt kielloos en zielloos aan de kant van de weg tegenover het Fadden huis. Pat nam snel afscheid en toen pas viel alle spanning van me af. Mijn huis ziet er goed uit, schoon en nauwelijks vochtig. De spullen onaangeraakt sinds ik ze anderhalf jaar geleden liet, ook geen sporen van vee om het huis. Het voelde zo goed en dierbaar weer op Crevenish te...

Crevenish september '77 - Eindelijk mijn vulpen

Dinsdag. Mijn lieverds. Neddy rinkelt zachtkens in het tuintje, waar het autostuur van Marijn en Julius nog in de boom hangt en de boei aan de tak heen en weer bungelt. Zo lief en kalm is hij gebleven, geen grein kwaad of agressiviteit. Over een heel groot strand bracht ik hem naar het eiland, met twee zakken over zijn rug. Een onbewolkte hemel, nauwelijks wind. Kortom; een prachtige dag en een belofte voor de toekomst.

Crevenish '77

Het hijgend hert ging snel door Westport. Weer terug bij de Faddens krijgt de ontzagwekkende yankie brandweerman van Mary juist een bord vol bleke melige aardappels en vlees. De andere is continu of dronken of in de zevende hemel. Zal wel dronken wezen, zijn neus is zo blauw en geaderd. Hij schrijft alsmaar kleine briefjes naar zijn dochter in Amerika die 17 jaar wordt. Mary rent voor ze. Paddy gaat met ze uit en snauwt binnensmonds bevelen...

Crevenish '77 - Lieve, lieve schat

Gisteren, zondag, liep ik uit om alle oude verf van de ‘Erin Marie’ af te halen, zodat ik haar na het schuren opnieuw goed in de verf kan zetten. Bij het keren van het tij wilde ik inlopen, hoor dat Pat zijn auto niet startte, probeerde hem aan te trekken, de heuvel op richting Billy Kelly, maar het werkte niet. Overwon mezelf en bracht hem naar Westport om een monteur te zoeken. 

Crevenish '77 - Niet verdronken

Lieve schat. Zondag, tegen het einde van de middag. Weer een prima dag, bepaald door vannacht. Droomde ook dat ik hier op het eiland de roeispaan zou repareren en zo gauw ik wakker werd ging ik op zoek naar bruikbaar hout. Ik vond een aangespoelde ruwe heiningpaal en met zaag en zakmes maakte ik een handvat en een schuine verbinding, het roeigedeelte van de gebroken spaan heb ik nog. Zweette aan alle kanten. Zat op mijn knieën in het gras,...

Crevenish '77

Ga vroeg slapen en morgen tekenen met nieuwe potloden, de 6B-stiften waren op. Kon alleen maar 2B krijgen en merk dat het gevoelig genoeg is. Gevoelig! Door Vroman word ik weer een vrouwenman, door Proust dacht ik een mannen- of een heelnietman te worden. Belde jou vandaag niet, misschien verwachtte jij het wel of hoopte je het? Sorry.

Crevenish '77

10 Voor 3 in de nacht. Het was een verschrikkelijke vervelende avond. Goddome, en zo lang en zo veel lawaai en zoveel lelijke mensen, het z.g. well to do people. Afschuwelijk. Leunstoelen, gekleurd licht, en om 12 uur een live-band. Oh lieverd, shit. Het continent verovert, bedekt, bedwelmd en verstikt. Wat zijn mensen kloteplanten. Het enige waar ik tevoren van genoot was, samen met Pat en zijn geweer, een wandeling te maken door de velden...

Crevenish '77

Donderdagavond 20 oktober. Lieverd, Ninja. Een abrupt einde aan de vorige brief. Ik was een beetje treurig omdat ik al zolang geen bericht van jullie heb ontvangen. De postman bracht alleen maar een brief van ‘ons moeder’. Toen ik op het punt stond zijn grote witte boot af te duwen kreeg hij een ander bootje in de gaten dat langzaam op ons afkwam. Voor die mensen had hij ook post bij zich. Deze duidelijk alternatieve lieden landden op Creve...

Crevenish 27 oktober '77 - Zo heerlijk

Donderdagavond 7 uur.

Zo heerlijk dat er een brief van jou op me lag te wachten. Heel bescheiden had Sean Jeffers haar om het hoekje van de deur gelegd. Het is de brief die jij op 20 oktober begon en de 24ste in Beesd op de post deed, met een kaart van Marijn erbij. Ontroerend zo lief. Had er tranen (nou weer) van in mijn ogen. Niets heb ik ze gevraagd, niks hoeven ze van mij. Ik zal proberen een grote ets van die kaart te maken. Hij is lief...

Crevenish '77 - Het is een wonder

Donderdagavond 11 uur. Het is een wonder dat ik je nog kan schrijven. Maar hoe krijg ik het op papier?

Ik heb het gehaald, ik ben op Crevenish! Ik liep niet door een storm, maar een orkaan ging over en dwars door me heen. Glijdend, struikelend en vechtend in het aardedonker, door de rotsen en het wier, er dwars tegenin. Een halfvolle jutezak op mijn rug en met een schamel zaklantaarntje voor me uitschijnend, voetje voor voetje...