Ron Rooymans begon zijn artistieke opleiding aan de Textil-Ingenieurschule in Krefeld (Duitsland), maar koos al snel voor een vrij kunstenaarsschap.
In de jaren 1960-1963 kreeg hij les van de Amsterdamse schilder Jos Rovers, lessen die uitsluitend gericht waren op het werken naar waarneming. In 1963 ontving hij de Aanmoedigingsprijs van de gemeente Eindhoven. Vanaf 1967 tot 1983 werkte Rooymans met grote regelmaat en voor lange periodes op het onbewoond eiland Crevenish aan de Ierse westkust.
Het vroege werk van Rooymans is figuratief van aard, bevat vaak een veelheid aan verwijzingen naar eigen belevenissen. Mede als gevolg van zijn vriendschap met architect Bart Linssen verandert zijn aanvankelijk barokke opbouw van het werk in een strengere, sobere en meer abstraherende compositie.
In 1975 op het eiland Crevenish laat Rooymans bij het maken van zijn etsen voor het eerst het figuratieve beeld los en in 1977, ook op Crevenish, vindt een artistieke doorbraak plaats. Figuratie verdwijnt nu volledig, hij gaat werken aan snel opeenvolgende reeksen van grote doeken, steeds in een uitgesproken eigen taal. Reeksen die namen meekrijgen als: ‘Not a soul but ourselves’, ‘Wegschilderijen’, ‘Blood is thicker than water’, ‘Voor het Vaderland’.
In de woorden van Rooymans zelf: ‘Ik wil in het werk, door het doek heen.’ In de serie ‘Dankzij de rand’ is dat letterlijk te zien. Hij gebruikt dan ook niet langer alleen verf maar schildert met teer, verwerkt garen, grafiet en krijt. Het werk wordt ruimtelijk, beslaat soms het hele atelier.
Dan, rond 1997, gegrepen door de fascinatie voor zijn eigen, verouderende lichaam, keert Rooymans terug tot figuratie. ‘Bits and pieces’, een labyrint van uitvergrote, expressionistisch geschilderde torso’s, oren, buiken en billen, is daar een goed voorbeeld van. Hijzelf schrijft over het werk: [ik] fotografeer m’n verouderende lijf en projecteer dat op modulen die zijn bevestigd op verrijdbare staanders door het hele atelier. Het geprojecteerde beeld wordt in tientallen fragmenten opgevangen. De kleur noodzaakt me om na ruim 10 jaar verf en penselen weer op te pakken.
Rooymans voortdurende worsteling met het vigerende kunstklimaat is een van de redenen dat hij, in 1998, abrupt besluit met creatief werk te stoppen.
In 2006 werd een groot deel van zijn grafische oeuvre opgenomen in de collectie van het Rijksprentenkabinet, onderdeel van het Rijksmuseum in Amsterdam.
Ron Rooymans is op 21 juli 2008 gestorven.
Zijn schilderijen zijn deels in publiek en deels in privébezit. Daarnaast beheert de familie een grote collectie van met name zijn laatste werken.