Moi

1992 - Het werk 'Ron van Harte' is ongemerkt overgegaan in het werk 'Moi'

Donderdag 11 juni.

Plak al dagen mislukte ansichtkaarten met een gestotterd drolletje erop, op de wand tegenover me. Honderden heb ik gemaakt, ze zijn bedoeld voor de laatste rol. Maar zijn ze wel bedoeld voor de laatste rol?

Blijkbaar verveeld dat bruine peristaltische ding me nog niet.

Woensdag 17 juni. Lang geleden dat ik met zo’n verwachtingsvol gevoel naar mijn atelier ging.

Maak vandaag de 5e rol klaar en begin aan de 3e wand met prentbriefkaarten. Al komt het nooit meer de deur uit (afgezien van het geld) dan is het toch goed.

En dan kijk ik nog TV gisteravond op Duitsland en de kunst groeit daar uit tot een opgeblazen monster.

Benevens de Documenta stuwt Bonn zich op in de vaart der volken, in de verwachting hoofdstad van het land te blijven. Tegenover het Bonnermuseum is een Kunsthalle verrezen 2 x zo groot met gigantische beelden van Niki de St. Phalle. Torenspitsen als ware het een kathedraal, en het glanst en het glanst en kan niet op.

Het ouderwetse malen begon weer.

Toch met die duizenden kaarten voor mijn neus, is het de enige weg die ik kan gaan.

Schaam me zo voor de drollen die ik maak, dat ik mijn hoofd jankerig  en koppijn pieker om die duizenden drollen te ontkennen. Of is het te duidelijk, teveel van het goede. Of een weg terug?

Ik weet me er  totaal

geen weg mee

enige weg

geen weg/enige weg

Woensdag 24 juni. Onmerkbaar weer.

Als het mannetje maar maken kan!

Nummerde de duizenden briefkaarten. Bestreek ze met transparante Plextol en legde er een wc papiertje overheen. Het bevalt me, ik kan weer verder.

Weer maak ik geen presentabel werkje. Heb dat eigenlijk nooit gedaan. Ook de grote schilderijen waren onhandelbaar.

Nooit producten gemaakt om te pleasen.  Daarom verkoop ik ook niet.

Ik ben een gelukkig mens omdat ik weer echt aan het werk ben. Nina zei: ‘Dan ben je onkwetsbaar’, en zo is het.

Donderdag 20 aug. Donker en regen.

Er komt schot en beweging in mijn wanden met kaarten. Ondanks of dankzij de onrust gisteren, zet het enveloppen teken zich door. Zo dat er een allesomvattende structuur overheen  komt, die per afzonderlijke kaart de achterkant van een envelop is met doorgestreepte afzender.  Zocht naar een luchtpost envelop en vond een zeer lichtblauwe. Maakte een emmer aan met blauw water en ook een met roze water, doop de kaarten daar willekeurig in.

Ik ben blij om op het atelier te komen.