Brief no. 3

 

Mei ’75 - Vrijdagavond 9 uur.

 

Stond op het punt een rondje eiland te lopen, toen ik in de verte mijn kleine bootje aan zag komen varen (de laatste keer was ik ingelopen.) Pat bracht de boot terug en tegelijk jouw brief en 2 prachtige Rotterdamse scheepvaartansichtkaarten. De brieven doen er lang over en er gebeurt zoveel. Het is de tuinbrief en de koninginnedag- en Julius op de fiets- slaap - brief en je gevecht met de televisie - brief, lief, lief. Prachtige kaart van Marijn over de duif met aan de onderkant op z’n kop geschreven, ‘het gaat niet door’, was daar misschien ook een oudere in het spel?

Vandaag de hele dag getekend, begon met portretten van mijn buureilanden te tekenen. Het is koud, maar ik ga naar buiten met jouw heerlijke wollen pantser aan en daar overheen mijn burnoes, teken met potlood 3 à 4 eilanden in m’n tekenboek, en zet ze binnen over op hele kleine etsplaatjes, zo exact mogelijk, eigenlijk alleen om mijn ogen en handen te trainen en ik hoop ook mijn hoofd. Ga dan weer voor 3 kwartier naar buiten en haal de volgende eilanden binnen. Tekende er tot nu toe 7, en er zijn nog veel meer eilanden met een uitgesproken vorm. Het is heel erg stil, zet geen radio aan en laat de stilte in me doordringen.

Het is goed om met de eilanden te beginnen, omdat ze buiten me zijn en toch in me.

 

Na al die jaren heb ik nu pas het zeewater ontdekt, was mezelf er in, doe de afwas in zee en koel mijn borreltje erin en there’s plenty of it.

Woensdagavond naar Fitzgerald’s pub. De nieuwe tijd, net wat U zegt! Geen kruidenierszaak met bar meer, maar een echte Lounge Bar, waar je gescheiden van elkaar kunt zitten. Dertien in een dozijn! Ik had Mary en Paddy meegenomen en na enige glazen bezwoer Paddy mij dat het eiland nooit verkocht zou worden en dat ik altijd, wanneer ik maar wilde, erop zou mogen wonen. Hij meende het! Het is nu veel plezieriger bij de Faddens, er wordt gelachen en gepraat, geen uren wachten meer, ben veel zelfstandiger.

 

Ik geniet ervan, zeker bij weer zoals het nu is, in een noorderstorm, (regen verwacht, wasketels opgehaald en buiten gezet) met de boot en het motortje tegen de golven op te spatten en ook nog vooruit te komen, hij start zonder mankeren.

Moest gisteravond boodschappen doen, wilde dat combineren met een Mis waar Paddy en Mary heen moeten, vergat de tijd helemaal, kwam wel op tijd om ze naar de mis te brengen, maar te laat voor de winkels en ik zat, tijdens het wachten op hen in ‘The Railway’, opgescheept met een ladderzatte Billy Kelly. Ontmoette daar ook old Petey Mc Gael die me zoende, me om en om draaide en verzuchtte: ‘My god, my god, it is Ron.’ Na de mis kwamen bovendien Hubert, Deliah en Katie ‘The Railway’ binnen, zoenen, omhelzen, lachen, Katie’s gezicht, helemaal rood verwrongen, toch erg mooi en stralend. Omdat Pat ook met zijn auto in Westport was, kon ik afscheid van ze nemen en in Faddens huis de grote fotocollage van jullie onder mijn arm nemen en nog bij daglicht door de rotsen en het wier inlopen.

 

Weer moet ik morgenavond uit om boodschappen te doen, ik vlieg door mijn kolen en briketten heen.

 

Mijn atelier, waar ik nu al de hele dag zit, is fantastisch, schilderde de muren en het plafond wit en lakte de betonvloer in een mooi grijs. Bij het noordraam dat uitkijkt op Island Taggart, staat als een altaar mijn tekentafel met witte stoel, groot wit vel papier met daarop mijn vijltjes, etsnaaldjes, etsplaatjes, vergrootglas en jouw brieven. Kijk naar buiten door de suizende lamp heen en zie Katie’s eiland gitzwart worden met donkere regenwolken erboven. Geef alsjeblief regen, mijn onderbroeken zijn vuil.

 

Vergat te schrijven dat dit huis een keer gekraakt schijnt te zijn en dat, maar helemaal begrijp ik het nog niet, Paddy de krakers er met zijn shotgun uitgejaagd heeft. Ze hadden ramen ingeslagen, de matrassen stuk gesneden en alles wat bruikbaar is in een grote koffer gedaan en in een boot geladen. Of het helemaal waar is weet ik niet, wel voelt hij zich schuldig dat hij het huis zo verwaarloosd heeft.

10 uur nu, je knikkebolt bij de TV, of je geniet van de ruimte in ons huis en bent aan het werk. Ik hoop dat je je goed voelt, liefde Ron.

Morgen verder. Kus.

 

Zaterdagmiddag 2 uur. Lieverds, vanmiddag zal ik deze brief meenemen naar de post, anders duurt het zo lang voordat jullie wat horen. Het is koud, de noordenwind blaast nog steeds, geen regen. Ben heel zuinig met stoken, want de kolen zijn bijna op en ik moet het tot maandag uitzingen, omdat mijn Ierse geld niet toereikend zal zijn om behalve eten ook nog brandstof te kopen. Dus maandag alweer naar de bank. Elke dag draag ik jouw geldzakje op mijn borst.

 

Na al het inrichten, linoleum, lak en muurverf, en vergeet de nieuwe band voor de auto niet, heb ik toch nog 4 groene briefjes en 3 van honderd, niet ontevreden.

 

Tekende vanmorgen Inishlyre, en om 8 uur kwam Tommy Gibbons voorbij in een grote witte boot, zwaaiend en lachend riep hij: ‘I am so glad you‘re back ‘,en stoomde op naar Westport.

 

Het is erg moeilijk om een groot en plat en breed eiland dat zo dichtbij is op een klein etsplaatje te krijgen. Moet Katie’s eiland nog maken en tenslotte het mijn eigen eiland, maar dat kan ik niet tekenen want ik zit er bovenop, dus moet ik er in. Hoe? Ik weet het niet, maar ik heb haast, en mot en zal van buiten naar binnen. De dagen snellen, slaap als een os, ben druk met mijn huishoudentje, elk korreltje, grasje buiten, druppeltje of kruimeltje weggeveegd. Maak ruzie met de ossen, ze gooien mijn stenen muren omver, trekken de plastic zak van de buitenboordmotor, jaag ik ze daar weg, gaan ze op dingen staan die ik in zee aan het wassen ben, ren ik daar heen, staan ze weer in de boot, totdat ik er finaal een einde aan maak door ze helemaal het eiland op te jagen. Als een echte cowboy, Marijn. Ze kennen me en jennen me.

 

Het is net alsof ik al het werk dat ik de afgelopen jaren maakte en de motivatie, de drift, de manier van kijken en het associëren vergeten ben. Foetsie!

Begin ik schoon? Begin ik? Daag, Ron. Zoen.

 

P.S. Probeer het cadeautje voor Marijn op tijd bij jullie te hebben, de 26ste.