Brief no. 3 

 

Crevenish 1968 - Newspaper

 

Dinsdagavond

Heerlijk, vandaag weer zo’n hele goeie ‘newspaper’, zoals de Faddens jouw brieven noemen. Was er erg ……….Mozart, 8.15 gelukkig mee. En ook nog Vrij Nederland. Die heb ik nu na 4 uur lezen helemaal uitgeplozen, stukje bewaart voor morgen.

 

Eindelijk regent het, mijn watertonnen vullen zich en het gras zal gaan groeien. Lekker gegeten en zowaar het eerste doek opgespannen, weet je, waar het interieur op stond, er zat geen schilderij in en nu is het gelukkig wit.

 

Moet denken aan wat je in jouw brief vraagt: Ik vind dat je je niet met wetten of theorieën bezig moet houden. Maken, om jezelf duidelijker te worden. Maar dat is persoonlijk en te ongenuanceerd. Je kunt je zo op vlak, kleur en vorm concentreren dat je zelf mee moet, maar het is niet onverbrekelijk met elkaar verbonden, jezelf worden en je uitdrukkingsmiddelen. Och, ik weet niet, wet en theorie zijn rotwoorden, het is een heel onbeschrijfelijk ding in je mieter, waar je aan moet geloven of je wil of niet. Een lijn? Plastisch tegen plastisch, beheersen van vlak, kleur, algemene normen uit de gulden snede doos, helemaal wegpoetsen kan ik het natuurlijk niet, maar wel zo veel mogelijk opnieuw maken en als er iets uit de bus komt dat niet strookt met die begrippen, mij een zorg. Jouw beeld is niet mijn beeld en mijn schilderij is niet jouw schilderij, maar alleen hartstikke van ons zelf.

 

Ik heb erg gelachen om de situaties, waarin ze je gebracht hebben. Joehoe, dat is mijn milieu, de Panken’s, de Rooymansen. Allemaal hetzelfde, met een millimeter intelligentieverschil (en dat de R. mijn familie zijn.) De zondag voor ik wegging, verjaarsvisite ten huize R. Pa Panken zegt iets, ik weet niet meer wat en zo’n onbeschrijfelijke woede, rood, haat, bloed stijgt naar mijn mond en hersenen. Ben maar opgestaan en boven bij opa gaan zitten. Grove, platte, boertige, stomme, Brabanders, kuddevolk, ach hier in Ierland hetzelfde, achter de grootste, dikste en vetste, lopen ze toch aan.

 

Las het interview met de floeper Karel Willink. De zak!

Weet nog niet wat ik ga maken, maar lieverd, wat heb ik een zin.

 

Voel me erg lekker, het huis is van mij, het eiland nog niet helemaal, steek honderden meters droog gras en braamstruiken aan, dans en spring en moet als de sodemieter maken dat ik het vuur voorblijf.

 

De kreeft was groot en goed. Zat erg om water verlegen en zag op de bodem van de ton, dode, blauwe muizen. Heb dat toch dagenlang gedronken, tot ik aan de kadavers kwam en de muizen in mijn strot voelde stroppen. Toch ben ik nog gezond. Moet nu een paar keer per dag water halen aan de well, and that is a damned bluming long old walk. Oostenwind, krimpend, regen staat pal op de deur en morgen gaat hij schilderen, olé.

 

Probeer langzaam de afstand tot de Faddens te vergroten tot normaal. Hoewel er geen zorgzamer man bestaat dan Paddy.

 

Veel groeten aan Linssen en hoe was het met Anton? Herinnerde hij zich nog wat? De gashandel van de brommer moet je helemaal open zetten en dan gaat ie harder dan een fiets, anders moet Rigge ‘m mee naar de brommerman nemen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bijna donker nu, de zee is vol, alleen nog echte eilanden, echt slecht weer, binnen zacht het dondedondedonderen van de wind. Las Don Quichotte uit, niet helemaal voldaan. Ben gisteren in Dostojevski’s ‘Dagboek van een schrijver’ begonnen, stukken, die hij als redacteur van een tijdschrift publiceerde. Ben niet gek op hem als humorloze, droge, opgeheven vingerachtig, in de liefde gods opgegroeide betweter. Jammer, maar zo gauw hij romans of verhalen schrijft, lijkt het een andere vent. Ben een zelfzuchtige egoïst, als ik naar mijn witte doeken kijk, krijg ik een hele kleine gelukskriebel. Sorry meis, nu ben ik gelukkig, als ik in het dorp geweest ben, kruip ik zo snel mogelijk terug in mijn hol op het eiland. De muren zijn dik en wit en ik voel me omsloten. Word magerder, mijn voeten passen zich aan en ik klets maar wat. Het is zo nodig dat eerst mijn lijf went.

 

P.S. Heb gisteren de stoel vertimmerd tot betrekkelijk makkelijke fauteuil, hoge rugleuning, beetje naar achteren, armleuninngen opgevuld met hooi uit de oude matras en 5 pond verdiend, want ik hoef geen nieuwe te kopen.

Woensdag 21.30 uur. Storm windkracht 10, witte koppen op de golven. Binnen warm. Heb je het goed? Ben doodop.

Tot 3 uur geschilderd, daarna een prachtig doek gespannen voor dat ‘naakt van mams’, 110 x 170. Geweldig doek, ook nog twee van 80 x 100. Was fijn in het atelier, moet wel wennen aan het licht, de stand van de spiegel.

 

Plotseling stonden little Pat en Paddy Reilly voor de deur met kolen. Heb ze volgestopt met cake en koffie en heel voldaan, snel er uit. Aardige vent, Paddy Reilly.

 

Na het eten het eiland rond, om hout te jutten, de oogst was niet voldoende en daarbij is de wind zo heerlijk onstuimig tintelend, dat ik ook nog een boom omzaagde, genoeg hout voor dagen. Pat bracht mijn oude zwarte jas mee, stijf van het vet en groen uitgeslagen, Martin was zo vrij geweest. Staat nu te weken, in veel sop.

 

Wil een beeldschoon schilderij maken van dat staande ‘naakt’, roden en bruinen, zachte blauwen, wit als verrassing. 3 à 4 Schilderijen schoten in mijn hoofd, maar geen op klein formaat. Moet me inperken, anders krijg ik ze niet naar Nederland.

 

Sam schooit bij het leven, voed hem goed, maar word tureluurs van ‘m, als ik bars tegen hem praat, kruipt ie in elkaar, vertrekt zijn bek naar een oor en kwispelt.

 

Durf niet te beginnen. Heb het ‘naakt’ getekend, goed getekend. Angst voor een schilderij, om een schilderij. Teken op andere doeken, waarom een ‘naakt’ schilderen, steeds weer ‘naakt’? Omdat het ‘naakt’ in de schilderkunst zo’n gegeven is, sinds eeuwen, dat er met dat voertuig nog van alles te doen is.

Wil nog een andere figuur maken, waarin witten en zwarten als werkelijke kleur fungeren, waarin horizontaal met verticaal spanning maakt, als zandloper. Schrijf je dit maar even, om zelf duidelijk te worden. Het is midden op de dag, nog steeds wind en koud, moet meer doeken opspannen en alles proberen.

 

Heb schrik om te beginnen en voor de lange weg die ik moet afleggen______________________

 

Ga rond als een ijsbeer, aanzet ‘staande naakt’, ik ben te knap, te virtuoos, last van details.

 

9 uur. Nog even, dan kan ie morgen op de bus. Onder het werk en schrijven door even de grote was gedaan en ben zelf behoorlijk uitgesopt. Met hele grote twijfels 2 hele grote doeken begonnen. Teken en schilder zo gemakkelijk, dat het erg oppervlakkig wordt.

 

Natuurlijk heeft dat schilderij van hierboven, alles te maken met het ding tegenover jouw stoel. Verdeling houdt me erg bezig. Vind je dat een bezwaar? Nee, natuurlijk, het is geen bezwaar moeilijkheden uit vroeger werk verder op te lossen.

 

Lieve Jorientje, ik heb spannend gewerkt, misschien komt er eentje uit en kan ik een beetje blij zijn.

Ben nu al aan de 3e theepot van vandaag bezig, slapen doe je er niet van. Dag lief meissie, groetjes aan je menagerie en veel liefs voor jou.