Brief no. 2   

 

Crevenish 1967 - Allegaartje

 

 

(Durf het bijna niet te sturen, onsamenhangend geklets en veel te veel over ikke.)

 

1e dag. Net het ‘portret van Linssen’ naar de maan geholpen. Dagen werk, portret goed in eerste opzet, schilderij klaar, portret verpest. Godsgruwelijke perfectionist, een verkeerd vlekje van ½ mm dat niet op zijn plaats zat. Wist al dagenlang dat het daarop zou vallen. Kan niet meer vandaag, doodmoe, morgen misschien?

 

2e dag. Ja, weer een beetje verder ---

 

3e dag. ‘Naakt’ geschilderd. Durfde op bepaald moment niet verder, moest overgeven van spanning en las jouw brief alsof ik dronken was, zag dubbel. Wil helemaal geen dier zijn, oftewel een schilder die niet denkt, maar dat is geen dier hè. Het ‘naakt’ is naar de haaien.

 

4e dag Fijn om geen brief te schrijven, maar af en toe wat te noteren.

Het weer is plotseling omgeslagen naar guur koud maartweer, harde stormen en hagel, zelfs de bergen waren vanmorgen met sneeuw bedekt en dan zijn de kolen op. Nu is het warm, het huis wordt steeds leefbaarder, de muren verdelen zich in vlakken zodat ze te gebruiken zijn, het huisraad gaat naar mijn hand staan en ik bak verrukkelijk brood. (Voed me goed!)

 

En nog steeds bezig aan het ‘portret van Linssen’, 2 weken nu constant, en waarom? Het geeft onbehagen eraan bezig te zijn en onbehagen het niet klaar te krijgen, geen enkele lijn of vlak staat zonder honderden keren bekeken te zijn, als ding op zich en in het schilderij, niets is spontaan of toeval en dat ergert. Wat voor zin heeft het een portret te schilderen? Een portret dat het enige bewijs tegenover jezelf is dat je (al is het dan met veel moeite) traditioneel kwast en verf kunt gebruiken en tegenover anderen de indruk wekken met hoeveel gemak het toch gedaan is. Geloof dat ik ijdel ben. De laatste avond, voordat ik naar Ierland vertrok, hadden we het over m’n tic, de Staël-tic. Geloof wel dat ik die heb, maar lang niet zo heftig als hij. Ik wil combineren. Misschien klets ik over dingen zo egocentrisch dat je denkt, la ma gaan!

ik geloof dat ik het vermogen bezit om dingen in mezelf te doden, of dat nu fantasie of werkelijke dingen zijn.

 

Zo heb ik mijn manier van werken na vorig jaar Ierland ‘radicaal’ veranderd, de tekeningen in Maarssen leken algemener, minder op mijzelf betrekking te hebben dan in Wintelre.

Ook hier houd ik er rekening mee met wat ze van mij zeggen en ik haat dat, zodat ik altijd steeds dieper en verder weg wil kruipen, weg van mensen die uit fatsoensoverwegingen rekening met elkaar houden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nu dit ‘portret van Linssen’. Kleur heb ik altijd gebruikt als: god zegen de greep, ook nu nog. ‘Linssen’ was groen van rood tot oranje en nu in blauw en grijs. Dat is zoeken en geen weten. In ieder geval wil ik precies weten welke kleur te gebruiken, zonder dat die in geoefende harmonie met elkaar is, maar juist omdat ik dat wil. Jorien hoe krijg ik dat voor mekaar? Weet je, plaatsen van kleur als zwart tegen wit.

Ben gek op Dostojevski, op zijn hoogspanning, niemand rolt bij hem door het leven, gek, bezeten, volledig geobsedeerd door zichzelf, je komt er van achter je adem. Zelfs de vorst Myskin leeft niet buiten zichzelf, al heeft Dostojevski van hem de goedheid zelve gemaakt.

Wat doe ik met een plat vlak?

 

Er was hier een man die voor de begrafenis van een familielid naar Achill (+ 20 mijl) moest en zijn familie vroeg geld over te maken voor de reis. Zodra hij het geld kreeg, ging hij de kroeg binnen, zoop het op en liep naar Achill.

 

Soms twijfel ik aan al dat gedoe op een plat vlak. Suggereren! Zelfs een compositie op een plat vlak is vreemd, het enige doel wat de verdeling van een vlak kan hebben is zuiver persoonlijk en nooit geschikt om dan maar ook ooit getoond te worden Het verdelen van een vlak is het wikken en wegen van een persoonlijkheid. Letterlijk persoonlijkheid, zonder dat is er geen enkele compositie mogelijk.

 

3 mei. De dag van mijn ouders, de slechtste dag die ik tot nu meemaakte. Het weer was honds en als ik het niet op mijn heupen gekregen had, was ik geen stap buiten de deur gegaan.

 

Weer ‘Linssen’ vandaag. De goede Paddy bracht kolen in een storm waar zelfs niet tegen op te lopen was en brak mijn werkconcentratie. Heb als een waanzinnige alle delen in dat portret die ik oh zo zorgvuldig gespaard had, weggemaaid en weet dat ik zo niet meer hoef te schilderen. Een onwaarheid, gedraai met je kont, drijven op routine. Ben allerlei nuttigs gaan doen, vloer boenen, lakens wassen, etentje koken. Denken gaat niet. Morgen beginnen. Las net je echte brief. De Rovertjes zijn schatten en ik verwacht ze met veel plezier.

 

Ik sta ook verwonderd over de lente, als ik even van huis (eiland) weg ben en ik kom langs wegen met dan kan ik mijn ogen niet geloven. Goed dat je de boerderij weer hebt. Vreemd volk is maar niks (!) Je moet er maar zo vaak mogelijk zijn.

 

De boot die in de baai uitankerde bleek Deens te zijn, dus geen jenever. En de ezel is er ook nog niet, geen eb en te slecht weer om over te brengen, zodat het beest in zou moeten zwemmen en da’s geen werk.

 

2 dagen niet gewerkt, toertjes gemaakt en geklungeld, even los om beter te starten. Werkelijk ruimte te maken. Nog steeds donderende storm. Boodschappen gedaan en ingelopen. Paddy hielp me de spullen dragen, hij liep als een koelie of lijfeigene voor me uit, met zware tas en ik daar achteraan met wat rododendrontakken en een nieuwe hoed. Wel een leuk gevoel, maar toch schaamde ik me, zodat ik elk ogenblik vroeg: ‘zal ik het nu eens dragen Paddy.’ ‘Nee Ron, ik kan dit nog wel een week volhouden’ en dan sjokte hij weer verder voor me uit, die magere kleine man, met het kruis op zijn knieën.

 

Bezocht gisteren Achill-Sound, een groot schiereiland, beroemd om zijn haaienvangst. Zagen l5 verschillende kroegen aan de binnenkant, het weer was te slecht om buiten te zijn. De dag was kapot en mijn geld ook, daarom s’ avonds ook nog naar Westport. Moest door een bepaald gezicht dat ik zag aan Athene en Griekenland denken en ik werd zo week en melancholiek als mogelijk. Weet je, ze lijken veel op elkaar Grieken, Ieren en misschien die Russische boeren, alleen mis ik hier een beetje intelligentie.

 

 

Rest brief verloren gegaan.